“Ateş”, “kor”, “köz” üzere manaları olan ve halk ortasında birer hafta ortayla düştüğü kabul edilen cemrenin, soğuk kış günlerinin akabinde havayı, suyu ve toprağı ısıttığına inanılıyor.
Orta Asya’dan Arap coğrafyasına, Çin’den Yunanistan’a pek çok kültürde, yılın neredeyse birebir günleri, cemrelerin düşerek ya da yükselerek havayı, toprağı ve suyu ısıttığı tarihler olarak kabul ediliyor.
Cemrelerin birincisinin 19-20 Şubat’ta havaya, ikincisinin 26-27 Şubat’ta suya, üçüncüsünün de 5-6 Mart’ta toprağa düşeceğine inanılıyor.